Wij zijn niet de enigen die afgelopen periode regelmatig ons lichtje hebben laten schijnen op de effecten van de pandemie op de werkvragen die zelfstandigen, werknemers en werkgevers zichzelf stelden en dus nog steeds stellen.
Die discussie is nog verre van gevoerd. Niet alleen in Nederland, maar ook in de rest van Europa worstelen met name werkgevers met het vinden van de juiste aanpak.
Conflicten met de baan komen vaker voor en een concrete mismatch tussen wat je werknemer wilt en wat jij wilt, kan lastig uitpakken. Zeker met de huidige arbeidsmarkt wordt het inwilligen (of niet) van dit soort voorkeuren steeds zwaarder meegenomen. Dus waar doe je goed aan?
Uit of thuis
Even de bottomline op een rijtje (en ja, dit zijn generieke cijfers en stellingen). In Nederland willen met name veel bedrijven hun medewerkers weer (vaker) terug zien op kantoor. De gemiddelde werknemer, met name de jongere generaties, denken daar echter anders over en omarmen het thuiswerken.
Meer dan een kwart van de Britten vindt semi-fulltime terug naar kantoor (80% van de tijd of meer) absoluut geen optie meer. Spaanse werkgevers lijken vooral moeite te hebben hun werknemers te vertrouwen en vinden sturen op output lastig; Spanje was overigens voor de pandemie al het land met vrijwel de laagste thuiswerkpercentages (4.8% meer dan 50%, 3.5% minder dan dat; 8.3% thuiswerkers.)
In Frankrijk regent het klachten nu werknemers erachter komen dat hun werknemers thuis worden ‘bespioneerd’ en gecontroleerd via bijvoorbeeld de webcam.
Diversiteit in beweegredenen – NL versus de rest
In Nederland liggen de motivaties van werkgevers om tenminste een deel op kantoor te werken vooral in zaken als ‘bedrijfscultuur bewaren’, connectie met je werk en collega’s niet te verliezen en meetings effectief en face-to-face blijven doen.
In Amerika als voorbeeld ligt dat veel economisch-breder. De huur en het gebruik van kantoorpanden is van enorm belang en daarbij komt nog de bron van inkomsten door kantoorgaand personeel; restaurants, koffietentjes en zelfs schoenpoetsers moeten daar hun inkomen uit halen. Geen kantoorgangers, geen geld.
Er zijn ook Europese landen die claimen dat hun infrastructuren hier nog niet op zijn ingericht en het simpelweg onmogelijk is om effectief vanuit huis te werken.
Jonge generaties – andere eisen
Hoewel de versnelde hang naar meer diversiteit en flexibiliteit in de locatie van werken in alle leeftijdsgroepen te zien zijn, hechten met name jongere werknemers erg sterk aan de ruimte om zelf te bepalen waar en hoe gewerkt wordt. En nu kansrijke jonge professionals in de huidige arbeidsmarkt zich rijk zien rekenen, voelen werkgevers meer een noodzaak om daarin te voorzien. Tegelijkertijd tonen conflicterende gevoelens zich, omdat ook werkcultuur en bedrijfsidentiteit van belang zijn in het behouden van werknemers; iets dat zich toch ook echt face-to-face laat bouwen.
Dus wat leren we hier nou van?
Wat we hier van leren, als werkgever of werknemer? Dat er geen one-size-fits-all is en dat flexibiliteit in de meeste gevallen, binnen gestelde kaders, waarschijnlijk de beste middenweg is voor alle partijen. Dat er tal van redenen zijn om ergens voor of juist tegen te zijn. Dat het soms een hele puzzel is om al die zaken te verenigen in iets waar iedereen zich in kan vinden. En dat je soms stelling moet nemen, simpelweg omdat je iets te belangrijk vindt om er in toe te geven.
Dus werkgevers denken na over hun policy en hoe alle kanten van dit vraagstuk kunnen verenigen in een compromis. Werknemers doen er goed aan te beseffen dat werkgevers met een bredere invalshoek te maken hebben en dat het verzoek om op kantoor werken geen gebrek aan vertrouwen hoeft te betekenen, om maar iets te noemen.
Voor zelfstandigen die juist graag eens hun huis uit gaan OF voor bedrijven die buiten kantoorruimte een face-to-face moment (structureel) willen faciliteren… we hebben opties genoeg voor je in de aanbieding!
Neem een kijkje op onze website voor het aanbod, de mogelijkheden of natuurlijk een kennismaking.
