De zogeheten ‘war on talent’ in de huidige arbeidsmarkt is voor veel bedrijven en branches onmiskenbaar voelbaar. En nu zijn onze ZiPPERZ ‘bewoners’ veelal ZZP’ers, we hebben natuurlijk ook veel bedrijven die met personeel werken en we over onze vloer krijgen voor het gebruiken van vergader– of workshopruimtes. Een andere vorm is het faciliteren van een werkplek elders; niet het kantoor en niet thuis, simpelweg omdat de locatie even beter is, er behoefte is aan niet-thuis werken, maar het kantoor ver weg is.
Die flexibiliteit aan mogelijkheden, worden door werknemers (met uiteraard de welbekende COVID-boost) meer dan ooit gewaardeerd in een werkgever. Sommige werkgevers worstelen begrijpelijk met een fully-remote vraag van werknemers waar ze ook de identiteit van hun bedrijf willen waarborgen door de menselijke connectie, face-to-face.
De war on talent geeft werknemers een grotere machtspositie dan we voorheen zagen; veel eisen stellen is vaak succesvol simpelweg omdat het aanbod van potentiële kandidaten niet zo groot is. En dat zien we ook in de manier waarop werkgevers zich gedwongen voelen om te gaan met werkvormen. Maar wat doet dat met de dynamiek?
Wat is eigenlijk de werknemersvraag?
Veel hoger (theoretisch) opgeleiden uit de jonge generatie gooien al snel de eis voor fully-remote (permanent thuiswerken en vooral niet op kantoor hoeven zijn) op tafel. Het lijkt een bijna vereiste arbeidsvoorwaarde te worden in met name jonge generaties als we naar de cijfers kijken. Geen gedwongen kantoordagen in elk geval.
Maar wat is eigenlijk de onderliggende motivatie voor die sterke wens (eis)? Vinden jongeren andere mensen niet zo fijn? Vinden ze het gevoel van verplichting tot iets per definitie onprettig? Is er geen behoefte om een connectie te maken met een bedrijf en collega’s anders dan via een scherm, omdat de sociale kring dat al genoeg biedt? Is het beeld van de scheidslijn tussen prive en werk stricter geworden?
Er zijn vast al onderzoeken op dit vlak onderhanden en om eerlijk te zijn, kunnen we het antwoord hier niet geven. Wat wel overduidelijk uit onderzoeken en ook eigen bevindingen komt, is de wens aan flexibiliteit en eigen invloed op het waar, wanneer en hoe er wordt gewerkt.
Thuiswerken – kantoor werken – hybride
Even de jongere generatie-voorkeuren parkerend (want ook daarin; generaliseren is niet mogelijk of wenselijk). De grote lijn zichtbaar bij alle werkende professionals bij wie hun baan het toelaat, is de voorkeur voor een mate van flexibiliteit:
- Meer ruimte in het bepalen van werktijden die passen bij de andere elementen van het leven (Vroeg beginnen om vervolgens zelf de kinderen uit school te halen. Laat beginnen zodat je zelf de kinderen naar school kunt brengen. ’s Avonds langer door zodat je ’s middags een stevige lunchwandeling kunt maken, ….)
- Werken op de locatie die past bij wat je op dat moment wilt doen. (Op kantoor voor face-to-face meetings die daar baat bij hebben, thuis als je weinig mensen nodig hebt of prima remote contact kunt leggen, een stilteruimte als je een halve dag pure focus nodig hebt).
Wat bied jij als werkgever?
Het kantoor van vroeger, oude stijl, begint zijn aantrekkingskracht te verliezen en is daarom minder interessant om naartoe te gaan. Slechte koffie (we maken GEEN grap), haperende functionaliteit of on-inspirerende werkplekken zijn (opnieuw zeker voor jongere generatie-) werknemers ineens een factor geworden. Wil je dus de connectie leggen, faciliteer dan waarde.
Maar ook de ruimte om je werknemers een plek te bieden waarin volledige rust kan worden gewerkt (ook buiten kantoor) of mensen heen kunnen als ze onderweg zijn of NIET thuis willen werken maar het kantoor niet voorhanden is, biedt meerwaarde.
Een brainstorm sessie BUITEN het geijkte kantoor zorgt voor nieuwe prikkels en inzichten. Change of scene; zo simpel kan het al zijn.
ZiPPERZ biedt meer
Benieuwd wat wij kunnen bieden, voor jou als ondernemer, voor je mensen individueel of als groep?
